![Żmije, Ulysse Aldrovandi, malunki przygotowawcze, pierwsza połowa XVII wieku, źródło: http://www.filosofia.unibo.it](https://blog.polona.pl/wp-content/uploads/2018/09/węże-254x282.png)
![Żmije, Ulysse Aldrovandi, malunki przygotowawcze, pierwsza połowa XVII wieku, źródło: http://www.filosofia.unibo.it](https://blog.polona.pl/wp-content/uploads/2018/09/węże-254x282.png)
Zwyczaj tępienia świstaków nie wynikał ze szkodliwości tego zwierza, lecz z obsesji podhalańczyków na punkcie rzekomych właściwości świstaczego sadła. W przypadku gdy schorowany góral zastosował zewnętrznie lub wewnętrznie świstacze sadło i pomimo tego umarł, znaczyło to, że najwyraźniej śmierć była mu pisana, umrzeć musiał i sam zdecydował, że na umieranie pora.