Antoni Nowosielski: „Pamiętniki kuratora magazynów". Odradzam
Józef Symeon Bogucki: "Zalotna, czyli jeden rok tajemnicy. Powieść z roku 1837". Zachęcam
Jan Lam. „Koroniarz w Galicji”. Polecam
Michał Dymitr Krajewski: „Woyciech Zdarzynski życie i przypadki swoie opisujący”. Odradzam
Michał Jezierski: "Intryga włóczęgów. Powieść obyczajowa". Polecam
Władysław Ksawery Chodźkiewicz: „Pamiętnik Włóczęgi". Bardzo stanowczo odradzam
Cyprian Godebski: „Grenadier-filozof”. Stanowczo odradzam
Narcyza Żmichowska: "Biała Róża". Odradzam
Tadeusz Bułcharyn: „Jan Wyżygin: romans obyczajowy". Gorąco polecam
Henryk Cieszkowski: „Postępowi. Powieść". Warszawa 1855. Stanowczo odradzam
Aleksander Przeździecki. „Szwecja. Wspomnienia jesienne”. Wilno 1851
„Salon i ulica." Józefa Dzierżkowskego (1807–1865)
Edward Słoński – zapomniany poeta legionista
Prezent od Juliusza Słowackiego
Z wizytą w Sanatorium
Kto ułożył Bogurodzicę? Krótka historia sporu
Pradawna arcypieśń Polaków miała być według jej nowożytnych komentatorów związana z samymi początkami chrześcijaństwa na ziemiach polskich.
Jak czytać Bogurodzicę?
Nie dysponujemy nagraniami ze średniowiecza, ale dzięki badaniom nad historią języka polskiego i dziejami zmian fonetycznych możemy podejmować próby rekonstrukcji tego, jak mogły brzmieć najstarsze polskie teksty w czasach, gdy je spisywano.
Ogród wiedzy, część XIV
Gdy pewnego dnia Dżahandar ustrzelił na polowaniu antylopę, Hormoz pochwalił mu się, że posiada magiczną umiejętność, która pozwala mu przenieść swoją duszę w każde inne ciało. Dodał, że jeśli Dżahandar ma taką chęć, może nauczyć go tej sztuki…
Wcielenia królowej Wandy
Choć to Wincenty Kadłubek na początku XIII w. jako pierwszy wprowadza Wandę na karty polskiej historiografii, dopiero późniejsi autorzy doprowadzili jej legendę do znanego powszechnie kształtu: opowieści o bajecznej słowiańskiej władczyni, która na czele wojsk przegania niemieckiego adoratora, a później dramatycznie kończy w wiślanych odmętach.