Przegląd Cyfrowej Biblioteki Narodowej Polona/Blog

Bahar-e Danesz (Ogród wiedzy) to powstała w Indiach perska opowieść szkatułkowa napisana przez Enajatullaha Kambu (1608-1671). W Bibliotece Narodowej jest przechowywany wspaniale iluminowany rękopis powieści (BOZ 182), której treść na Polona/Blog przybliża w odcinkach dr Albert Kwiatkowski (literaturaperska.com). 

pierwszej części syn władcy Indii Dżahandar oszalał z miłości do królewny Bahrewar Banu. Królewscy doradcy postanowili opowiadać mu historie o niewiernych kobietach, nadaremnie próbując osłabić jego uczucie. Oto ciąg dalszy opowieści o królewiczu Dżahandarze.

◊◊◊

Opowiadane królewiczowi historie nie odniosły żadnego skutku: miłość Dżahandara była coraz silniejsza. Król wysłał więc do ojca Bahrewar Banu list, w którym prosił o rękę królewny dla swego syna. Otrzymał jednak odpowiedź odmowną.

Ojciec Dżahandara dyktuje list do ojca Bahrewer Banu, prosząc o jej rękę dla swego syna.
Ojciec Dżahandara dyktuje list do ojca Bahrewer Banu, prosząc o jej rękę dla syna.

Usłyszawszy o odmowie, Dżahandar porzucił pałac i życie w dostatku, by jako wędrowiec wyruszyć do swej ukochanej. Towarzyszyła mu garstka dworzan i wierna papuga, która służyła mu jako pomocnik i doradca.

Pewnego dnia dotarli na brzeg ogromnego jeziora, które przepłynąć można było tylko statkiem. Dżahandar zatrzymał się więc i wysłał papugę na zwiady.

Dżahandar wraz z towarzyszącymi mu dworzanami dociera na brzeg ogromnego jeziora.
Dżahandar wraz z towarzyszącymi mu dworzanami dociera na brzeg ogromnego jeziora.

Papuga zobaczyła w oddali chatkę, w której siedział derwisz. Poleciała do niego, by opowiedzieć mu o kłopotach swego pana. Wysłuchawszy opowieści papugi, pustelnik nakazał jej przyprowadzić królewicza do siebie. Gdy Dżahandar wraz z dworzanami dotarli na miejsce, pustelnik odciągnął królewicza na bok i powiedział mu, że wyrzeczenie się siebie to najlepszy most, a do szczęścia można dotrzeć tylko samotnie. Doradził mu następnie, że jeśli pragnie połączyć się z ukochaną, musi zamknąć oczy na wszystko inne.

Dżahandar posłuchał więc i zamknął oczy. Gdy je otworzył, on i papuga byli już na drugim brzegu jeziora. Towarzyszący im do tej pory dworzanie wrócili zaś do pałacu.

Posłuchawszy rady derwisza, Dżahandar w cudowny sposób przeprawił się przez wielkie jezioro. Wędrujący z nim do tej pory dworzanie opuszczają go, a on w towarzystwie papugi podąża na spotkanie Bahrewar Banu.
Posłuchawszy rady derwisza, Dżahandar w cudowny sposób przeprawia się przez wielkie jezioro, opuszczając swoich towarzyszy.

Królewicz wędrował dalej samotnie. Wkrótce na swojej drodze spotkał starego pustelnika. Nie wiedząc, jakim sposobem zdobyć serce Bahrewar Banu i w którą stronę dalej iść, zdecydował się zatrzymać u niego i zasięgnąć jego rady. Zajęty modlitwą starzec nie miał jednak dla niego czasu. Dżahandar wysłał więc na zwiady papugę.

Papuga leci szukać pomocy.
Towarzysząca Dżahandarowi papuga leci szukać pomocy.

W domu starego pustelnika mieszkał pewien mądry ptak, który zobaczywszy smutek młodzieńca, zaczął go pocieszać. Mówił, że smutek i radość są ze sobą nierozerwalnie związane, i że po nieszczęściu zawsze przychodzi lepszy czas. Radził mu też, co robić, by osiągnąć zamierzony cel – każdą ze swych rad ilustrując opowieścią.

 ◊◊◊

Licencja Creative Commons
Ogród wiedzy, część IX by Albert Kwiatkowski is licensed under a Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe License.