Bahar-e Danesz (Ogród wiedzy) to powstała w Indiach perska opowieść szkatułkowa napisana przez Enajatullaha Kambu (1608-1671). W Bibliotece Narodowej jest przechowywany wspaniale iluminowany rękopis powieści (BOZ 182), której treść na Polona/Blog przybliża w odcinkach dr Albert Kwiatkowski (literaturaperska.com).
W pierwszej części syn władcy Indii Dżahandar oszalał z miłości do królewny Bahrewar Banu. Królewscy doradcy postanowili opowiadać mu historie o niewiernych kobietach, by osłabić jego uczucie. Oto pierwsza z nich.
◊◊◊
Pewien młodzieniec tak bardzo kochał swoją małżonkę, że nie mógł wytrzymać bez niej ani chwili. A ona, gdy musiał wyjechać, zalewała się łzami tęsknoty. Wszyscy wokół mówili więc o łączącej ich wielkiej miłości.
Kiedyś młodzieniec zaprzyjaźnił się z bratem pewnego dygnitarza. Ten podczas jednej z wizyt spojrzał na żonę swego przyjaciela i wzbudził w niej pożądanie. Z początku kobieta opierała się swym chęciom, lecz w końcu uległa i zaczęła zdradzać męża. Ponieważ po jakimś czasie sąsiedzi zaczęli plotkować, występni kochankowie ułożyli plan.
Gdy mąż pojechał na polowanie, jego przyjaciel podpalił mu dom, po czym uciekł z cudzołożnicą do innego miasta. Tam pili wino i oddawali się miłosnym igraszkom.
Młodzieniec wróciwszy z polowania rozpaczał, ponieważ myślał, że jego ukochana żona zginęła w płomieniach. W zgliszczach szukał jej kości, by je pochować. Kiedy jednak nie mógł odnaleźć szczątków, zaczęły rodzić się w nim podejrzenia. Udał się więc w odwiedziny do swego przyjaciela, by podzielić się z nim obawami. Dowiedziawszy się, że ów również zniknął, zrozumiał, co się wydarzyło.
W przebraniu derwisza ruszył na poszukiwanie niewiernej żony. Gdy w końcu odnalazł ją w pewnym domostwie, kobieta uciekła tylnymi drzwiami. Pobiegł za nią i zobaczył, jak okryta welonem odjeżdżała konno w towarzystwie dwóch uzbrojonych służących. Rzucił się w pościg, jednego z eskorty ciął szablą i zabił, a drugiemu pozwolił uciec. Pokonawszy i przegnawszy wrogów, małżonek zabrał niewierną żonę w drogę powrotną.
W trakcie wędrówki zatrzymał się w ogrodzie, by ukarać cudzołożnicę. Był jednak zbyt zmęczony i usnął.
Tymczasem niecny kochanek jechał ich śladem. Ujrzawszy śpiącego rywala chciał go zabić, ale za namową kobiety postanowił najpierw poddać go torturom. Spętali mu ręce i powiesili na gałęzi drzewa głową w dół.
Młodzieniec wisiał tak i patrzył, jak jego żona z kochankiem piją wino. Nic jednak nie mógł zrobić. Postanowił zawierzyć swój los Bogu, a ten okazał mu swą pomoc.
Wkrótce kochanków zmogło wino i usnęli. Wtedy spomiędzy liści drzewa wypełzł wąż, owinął się wokół wiszącego i ześliznął się na ziemię. Gad podpełzł do czary z winem i wypluł do niej truciznę, a następnie tą samą drogą dostał się na drzewo i zniknął wśród liści.
Mężczyzna obudził się pierwszy. Spragniony sięgnął po wino i po kilku łykach skonał rażony wężowym jadem. Wkrótce zbudziła się kobieta. Widząc kochanka martwym chwyciła szablę, by zabić swego męża.
Młodzieniec przysięgał, że jeśli daruje mu życie, będzie kochać ją jeszcze mocniej. Przekonywał żonę, że zakochanym często przytrafiają się takie historie. W końcu uległa prośbom męża, uwolniła go i zaczęła błagać o przebaczenie. On darował jej winy.
Tak skończyła się pierwsza historia, której wysłuchał chory z miłości Dżahandar. Królewicz dowiedział się, jak niemądrze jest wpaść w sidła kobiecego piękna.
[ciąg dalszy nastąpi]
Ogród wiedzy, część II by Albert Kwiatkowski is licensed under a Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe License.
